الگوی روابط ساختاری حمایت اجتماعی، راهبردهای مقابله ای و برچسب اجتماعی با علائم افسردگی در زنان نابارور استان تهران در سال 1389

مقدمه: روان شناسانی که با افراد نابارور سر و کار دارند، برای کسب نتایج بهتر درمانی و تأمین سلامت روانی آنها سعی در تدوین و اجرای مداخلاتی به منظور کاهش استرس و افزایش سازگاری این افراد دارند. جهت دستیابی به این هدف، ابتدا باید مسائلی که در افزایش استرس این افراد و کاهش سلامت روانی آنها تأثیر دارد را شناخت و برای برنامه‌ریزی‌های آینده جهت کاهش آسیب‌پذیری این افراد، اقدامات لازم را انجام داد. لذا مطالعه حاضر با هدف ارزیابی عوامل مؤثر بر افسردگی زنان نابارور، به بررسی روابط علّی متغیر‌های راهبردهای مقابله‌ای، حمایت اجتماعی، برچسب اجتماعی (استیگما)، و افسردگی، در جمعیت زنان نابارور پرداخت. روش‌کار: این مطالعه مقطعی از آبان تا دی ماه سال 1389 بر روی 400 زن نابارور مراجعه کننده به بیمارستان تخصصی زنان، زایمان و نازایی صارم انجام شد. افراد به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند و با استفاده از پرسشنامه های حمایت اجتماعی وکس و همکاران، نسخه کوتاه فهرست مقابله با موقعیت های استرس‌زای اندلر و پارکر، پرسشنامه افسردگی بک-2 و مقیاس استیگمای ادراک شده مورد ارزیابی قرار گرفتند. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار لیزرل (نسخه 5/8) انجام شد. جهت تعیین چگونگی ارتباط سازه ها، از همبستگی اسپیرمن و جهت تعیین سهم هر یک از مؤلفه ها، از روش تحلیل مسیر استفاده شد. یافته‌ها: استیگما یا برچسب اجتماعی که زنان نابارور دریافت می کنند، در صورتی که با راهبرد مقابله‌ای هیجان مدار همراه شود و همچنین در شرایط کاهش حمایت خانواده، باعث ایجاد افسردگی در زنان نابارور می شود؛ به عبارت دیگر، راهبرد مقابله هیجان مدار و حمایت خانواده، نقش میانجی در رابطه استیگما و افسردگی بر عهده داشتند. نتیجه‌گیری: تمرکز بر نوع راهبرد مقابله ای و همچنین تأکید بر حمایت خانواده برای زنان نابارور، می تواند تأثیر مهمی در کاهش میزان افسردگی آنان و نیز کاهش آسیب پذیری این قشر از جامعه نسبت به برچسب اجتماعی مربوط به ناباروری داشته باشد.